Καλησπέρα σε όλους, θα ήθελα με πολύ χαρά να αναγγειλω την συνεργασία μου με την Ιστορικό τέχνης κυρία Ξανθή Πάγκαλου!
Η κυρία Πάγκαλου Ξανθή με πανεπιστημιακές σπουδές Ιστορίας της Τέχνης και Θεατρολογίας στην Αγγλία ,η οποία μάλιστα αυτή την περίοδο βρίσκεται στην διαδικασία έναρξης του διδακτορικού της!!
Την ευχαριστώ πολύ για την επιλογή της να ασχοληθεί με την κατά την άποψή της, ιδιαίτερης ζωγραφικής μου τεχνικής

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΡΙΜΠΑΣ
ΤAΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΡΩΜΑ
*Απόσμασμα απο την τρίωρη συνέντευξη του ζωγράφου Δημήτρη Ριμπά που θα εκδωθεί το νέο έτος.
Απόφοιτος των ΤΕΙ Αθήνας, και της Έcole de Paris στις Καλές Τέχνες, ο Δημήτρης Ριμπάς απασχολείτε σε νεώτερη ηλικία με την σκηνογραφία, περνάει στο εμπορικό κομμάτι εργασίας για χρόνια, για να δωθεί απόλυτα σήμερα στην ζωγραφική.
Ξ.Π. Γιατί η αφαίρεση (τελικά), και οχι κάποια άλλη τάση ζωγραφικής? Παρατηρώ μια πολυμορφία ιδεών και τάσεων σε παλαιότερα έργα σου, εξελισόμενα σταδιακά μέχρι την αφαιρετική τους απόδοση σήμερα..
Δ.Ρ. ‘Μεγαλώνοντας σε εικαστική οικογένεια, ο πατέρας μου ξυλογλυπτης , και εγώ να τον βλέπω να δημιουργεί καθημερινά, οι παιδικές μου αναμνήσεις έχουν χρωματιστεί με την πινελιά της τέχνης. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Τα βιώματα και συναισθήματα που δημιουργούμε μέσα απο τις αναμνήσεις μας εξελίσονται, τροποποιούνται ανάλογα και μας οδηγούν κάποια στιγμή σε αυτό που σήμερα είμαστε. Κατα την διάρκεια της καλλιτεχνικής μου πορείας, ανακάλυπτα σταδιακά την δύναμη του χρώματος και της αφαίρεσης στις δημιουργίες μου. Η δύναμη του χρώματος ήρθε και δέσποσε στην ολοκληρωσή τους.
……………………….
Ξ.Π. Το χρώμα, το φως, οι διαστάσεις, σε συνδιασμό με το συναίσθημα και το θέμα, είναι ούτως ή αλλως η καθοδήγηση του ζωγράφου στο έργο..
Δ.Ρ. Η διαφορά όταν εγώ ζωγραφίζω είναι ότι το ίδιο το χρώμα, ή η ανάμειξη αυτών ειναι το ίδιο μου το έργο. Δεν έχω ποτέ συγκεκριμένο θέμα στο μυαλό μου όταν αρχίζω να ζωγραφίζω. Το έργο είναι τα ίδια τα χρώματα, και δικιά τους η καθοδήγηση στην ολοκλήρωση του πινακά μου. Αφήνομαι στην πρώτη πινελιά και αυτή με οδηγεί στο μπλέξιμο των χρωμάτων, δηλαδή στην δημιουργία του έργου. Για εμένα, ένα έργο δεν χρειάζεται να έχει απαραίτητα την απόδοση ενος τοπίου, μιας φιγούρας η ενός αντικειμένου για να συγκινήσει, να συμβολίσει, να ξυπνήσει συναισθήματα, να μαγεύσει ως εικόνα.. Η ζωγραφική στις μέρες μας έχει το προνόμιο να συμπεριφέρεται, να θαυμάζεται και να αγαπιέται για το ίδιο το συναίσθημα που δημιουργεί..’

Ξανθή Πάγκαλου